"Tymczasowy obiekt budowlany" opodatkowany podatkiem od nieruchomości
W niniejszym Tax Alercie przedstawiamy najnowsze stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące opodatkowywania podatkiem od nieruchomości tymczasowych obiektów budowlanych. Uchwała siedmiu sędziów ukazała się w dniu 3 lutego 2014 r. (sygn. akt II FPS 11/13).
Powyżej wskazana uchwała jest konsekwencją funkcjonującego dotychczas niejednolitego stanowiska sądów administracyjnych w zakresie ustalenia, czy tymczasowy obiekt budowlany (np. obiekty kontenerowe, pawilony wystawowe, kioski uliczne, przekrycia namiotowe), o którym mowa w art. 3 pkt 5 Prawo budowlane (dalej: PB) stanowić będzie budowlę w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (dalej: UPOL), a co za tym idzie podle-gać będzie opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.
Pokłosiem dotychczasowego sporu w zakresie obowiązku opodatkowania podatkiem od nieruchomości tymczasowych obiektów budowlanych były dwa nurty orzecznicze. Pierwszy z nich, powołując się na funkcjonujące na gruncie ustawy PB założenie o zupełności podziału obiektów budowlanych (tj. że obiekt budowlany musi być zaliczony do jednej z trzech kategorii: budynków, budowli lub obiektów małej architektury) oraz specyfikę kategorii budowli w ramach tego podziału (tj. że budowlą są wszystkie obiekty budowlane poza budynkami i obiektami małej architektury), nakazuje zaliczać tymczasowe obiekty budowlane, w tym niepołączone trwale z gruntem, do budowli, a co za tym idzie opodatkowywać je podatkiem od nieruchomości. Drugi nurt natomiast nakazuje wyłączyć tymczasowe obiekty budowlane z kategorii budowli, ze względu na różne definicje tych pojęć funkcjonujące w ramach Prawa budowlanego (art. 3 pkt 5 wraz z art. 3 pkt 3). Szczególne znaczenie nadawano trwałemu związaniu z gruntem jako obowiązkowemu elementowi definiującemu budowlę.
W konsekwencji niejednolitego stanowiska sądów administracyjnych, Prokurator Generalny złożył do NSA wniosek o wydanie w tej sprawie uchwały, która rozstrzygnęłaby opisany powyżej spór. NSA uznał, iż tymczasowy obiekt budowlany może być uznany za budowlę na potrzeby ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jeśli łącznie spełnione są następujące warunki:
- stanowi budowlę wprost wymienioną w art. 3 pkt 3 PB lub innych przepisach ustawy, a także w załączniku do niej,
- stanowi całość techniczno-użytkową, wraz z instalacjami i urządzeniami, zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. b PB,
- wykorzystywany jest na cele działalności gospodarczej.
Zatem, jeśli spełnione będą powyższe warunki, to tymczasowy obiekt budowlany podlegać będzie opodatkowaniu po-datkiem od nieruchomości.
Definicja tymczasowego obiektu budowlanego wskazuje, że obiektem tego rodzaju jest obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe (art. 3 pkt 5 PB). Zdaniem NSA z definicji tej wynika, iż tymczasowe obiekty budowlane stanowią szczególną odmianę obiektów budowlanych, odróżniającą się od pozostałych obiektów cechą założonego z góry cza-sowego użytkowania albo niepołączenia trwałego z gruntem. Z kolei art. 3 pkt 1 lit. a-c PB obejmuje zamknięty katalog obiektów stanowiących obiekty budowlane, co oznacza, iż każdy obiekt budowlany należy zaliczyć do jednej z trzech kategorii wymienionych w tym przepisie. Oznacza to, że tymczasowy obiekt budowlany, mimo że stanowi szczególną odmianę obiektu budowlanego to nie jest odrębną kategorią obiektów budowlanych, bowiem również w kategoriach budynków, budowli czy obiektów małej architektury mogą mieścić się takie, które spełniają jego cechy i są tymczasowymi obiektami budowlanymi. Dodatkowo art. 3 pkt 3 PB, jako budowlę nakazuje rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
NSA podkreślił dodatkowo, iż istotne znaczenie ma również moment powstania obowiązku podatkowego. Zgodnie z art. 6 ust. 2 UPOL, jeżeli okolicznością, od której jest uzależniony obowiązek podatkowy, jest istnienie budowli albo budynku lub ich części, obowiązek podatkowy powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona albo w którym rozpoczęto użytkowanie budowli albo budynku lub ich części przed ich ostatecznym wykończeniem. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 UPOL obowiązek podatkowy wygasa z upływem miesiąca, w którym ustały okoliczności uzasadniające ten obowiązek. W konsekwencji tymczasowe obiekty budowlane, jeśli przestaną istnieć przed końcem roku, w którym zostały wzniesione, obowiązek podatkowy nie powstanie, a więc obowiązek zapłaty podatku od nieruchomości nie wystąpi.
W przypadku dodatkowych pytań lub potrzeby przedyskutowania wpływu powyższych informacji na Państwa działalność biznesową zachęcamy do kontaktu.
Zespół RSM Poland
W celu uzyskania szczegółowych informacji prosimy o kontakt z naszym ekspertem Tomaszem Begerem:
e-mail: ekspert@rsmpoland.pl
tel. +48 61 8515 766
fax +48 61 8515 786
