Audyt i Księgowość - strona 14

W rzeczywistości gospodarczej nie jest tak prosto jak w podręcznikach akademickich pisano, no ale też tym się różni teoria od praktyki. Szczególnie widać to w naszym kraju, w którym młodzi absolwenci szkół ekonomicznych często boleśnie zderzają się z biznesową rzeczywistością. Taki kubeł zimny wody spada na nich przy okazji samodzielnej próby księgowania, rozliczania podatków, sporządzenia sprawozdania finansowego czy przeprowadzenia audytu. Tak już jest i nic na to się nie poradzi – przynajmniej dopóki w system szkolnictwa nie zostaną wdrożone programy praktyk, szkoleń opartych na case study a zajęcia nie będą prowadzone przez praktyków.

Zbliża się czas zamknięcia ksiąg roku obrotowego 2016 oraz sporządzania sprawozdań finansowych za rok 2016. Aby móc rzetelnie przedstawić stan majątku na koniec roku obrachunkowego, należy w określonych terminach i częstotliwościach dokonywać inwentaryzacji, której wytyczne określa art. 26 Ustawy o rachunkowości.

Nie tak dawno pisałem o błędnym podejściu do wyceny środków trwałych (model przeszacowania). Często w modelu „przeszacowania” spółki dokonują wyceny majątku trwałego do wartości godziwej i zaprzestają amortyzacji. Tym samym następuje pomieszanie zasad z tymi, które zostały ustalone dla wyceny nieruchomości inwestycyjnych. To właśnie wg MSR 40 jednostka może wyceniać swoje nieruchomości inwestycyjne wg wartości godziwej i nie dokonywać amortyzacji. Ale po kolei…

Jak wiadomo nam finansistom i księgowym, stosowanie MSSF[1] w Polsce nie jest (jeszcze) popularne; dominują rozwiązania zawarte w ustawie o rachunkowości, a w zakresie ujmowania i późniejszej amortyzacji rzeczowych aktywów trwałych to i nierzadko rozwiązania zaciągnięte z ustawy o podatku dochodowym. Cóż zrobić?   [1] MSSF to Międzynarodowe Standardy Rachunkowości, Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej oraz ich interpretacje wydane przez Radę ds. Standardów w Londynie.

Zbliżający się ku końcowi 2016 rok przyniósł kilka nowych regulacji zarówno krajowych, jak i międzynarodowych w zakresie prawa bilansowego, ale także był pierwszym rokiem stosowania zmian, jakie zostały ogłoszone w poprzednich latach.  

Jeszcze kilka lat temu audyt był traktowany jako zło konieczne i kolejny obowiązek do spełnienia. Teraz biegli rewidenci coraz częściej uważani są za doradców, którzy swoją wiedzą i doświadczeniem mogą wpierać działalność spółki.

Badanie sprawozdań finansowych przez niezależnego biegłego rewidenta stanowi coraz ważniejszy element komunikacji pomiędzy badanymi jednostkami i ich inwestorami oraz pełni znaczącą funkcję w budowaniu poczucia bezpieczeństwa u udziałowców, akcjonariuszy i wszystkich pozostałych zewnętrznych podmiotów, zainteresowanych kondycją przedsiębiorstwa.

Rosnąca konkurencja  i wciąż mocna presja na ceny  - jak audytorzy radzą sobie w tak trudnym otoczeniu rynkowym, jak pozyskują nowych klientów? Jak zmienia się specyfika pracy audytora, czy wyzwań przybywa?

13 stycznia 2016 roku Rada Międzynarodowych Standardów Rachunkowości opublikowała nowy Międzynarodowy Standard Sprawozdawczości Finansowej nr 16 „Leasing”, który zastąpi dotychczasowy MSR 17.

Prowadząc wymianę handlową z kontrahentami z Unii Europejskiej, podmioty krajowe są zobligowane do wykonania dodatkowych procedur. Przed zawarciem pierwszej wewnątrzwspólnotowej transakcji podatnik ma na przykład obowiązek zarejestrowania się jako podatnik VAT-UE. Dokonuje tego poprzez złożenie formularza VAT-R lub samą jego aktualizację, uzyskując prawo do posługiwania się numerem VAT-UE, na który składa się jego NIP poprzedzony literami PL. Samo zarejestrowanie się przedsiębiorcy jako podatnika VAT-UE nie jest jednak wystarczające, aby dopełnić wszystkich formalności. Organy podatkowe nałożyły na podmioty dokonujące wymiany wewnątrzwspólnotowej obowiązek okresowego składania informacji o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach, potocznie zwanej deklaracją VAT-UE. Czy jednak wszystkie transakcje między podmiotami z krajów członkowskich podlegają uzwględnieniu w deklaracji? Otóż nie do końca