W związku ze wspomnianymi wcześniej zróżnicowanymi realiami gospodarczymi, w których due diligence może mieć miejsce, a także ze względu na niejednakowe zapotrzebowania stron zainteresowanych analiza może obejmować różne aspekty działalności potencjalnej inwestycji.
Stare powiedzenie mówi: „wszystko co dobre, szybko się kończy”. Dobiega zatem i końca okres urlopowy – odczuwamy to każdego dnia, spędzając coraz więcej czasu w ulicznych korkach. Otrzymujemy również coraz więcej korespondencji – zarówno tej tradycyjnej, jak i mailowej. Jak się okazuje, wzmożona aktywność charakteryzuje aktualnie nie tylko podmioty prowadzące działalność gospodarczą ale również organy podatkowe i organy kontroli skarbowej…
Warunkiem podejmowania właściwych decyzji inwestycyjnych jest posiadanie rzetelnych i prawdziwych informacji. W transakcjach kupna-sprzedaży występuje istotna asymetria informacji, a sprzedający zawsze posiada znaczącą przewagę informacyjną nad kupującym. Inwestorzy, chcąc zminimalizować ryzyko, które wiąże się z ich potencjalnym zakupem wypracowali szereg środków, które mają zabezpieczać ich interesy. Jednym z narzędzi, które powinny zostać użyte przed podjęciem ostatecznej decyzji inwestycyjnej jest due diligence. Należy zwrócić uwagę, że im większe ryzyko inwestycyjne tym, większą uwagę powinno mu się poświęcić.
Innowacyjność rozumiana jest głównie jako element rozwoju technologicznego. Tymczasem dzisiejsza gospodarka wymaga nowatorskiego podejścia również w sektorze usług doradczych. I w sumie to nic dziwnego, bowiem specjalistyczna wiedza, doświadczenie oraz umiejętne ich wykorzystanie w celu tworzenia optymalnych rozwiązań leżą u podstaw sukcesu większości przedsiębiorstw.
Jeszcze kilka lat temu audyt był traktowany jako zło konieczne i kolejny obowiązek do spełnienia. Teraz biegli rewidenci coraz częściej uważani są za doradców, którzy swoją wiedzą i doświadczeniem mogą wpierać działalność spółki.
Badanie sprawozdań finansowych przez niezależnego biegłego rewidenta stanowi coraz ważniejszy element komunikacji pomiędzy badanymi jednostkami i ich inwestorami oraz pełni znaczącą funkcję w budowaniu poczucia bezpieczeństwa u udziałowców, akcjonariuszy i wszystkich pozostałych zewnętrznych podmiotów, zainteresowanych kondycją przedsiębiorstwa.
Rosnąca konkurencja i wciąż mocna presja na ceny - jak audytorzy radzą sobie w tak trudnym otoczeniu rynkowym, jak pozyskują nowych klientów? Jak zmienia się specyfika pracy audytora, czy wyzwań przybywa?
Zwrot podatku od towarów i usług, a dokładniej zwrot różnicy pomiędzy podatkiem naliczonym a podatkiem należnym bywa dla przedsiębiorców istotnym elementem, wpływającym na decyzje i plany biznesowe, a niejednokrotnie nawet decydującym o płynności finansowej przedsiębiorstwa. To pewien paradoks, gdyż akurat VAT powinien być dla przedsiębiorców podatkiem neutralnym. Nie dziwi więc, że życzeniem przedsiębiorców jest to, aby zwrot podatku VAT następował jak najszybciej. Ustawodawca, realizując (przynajmniej w swoim mniemaniu) zasadę neutralności VAT, wskazał w art. 87 ust. 2 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: UPTU), że co do zasady zwrot różnicy podatku powinien nastąpić w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika. Kolejne zdanie tego przepisu stanowi jednak, że jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego.
13 stycznia 2016 roku Rada Międzynarodowych Standardów Rachunkowości opublikowała nowy Międzynarodowy Standard Sprawozdawczości Finansowej nr 16 „Leasing”, który zastąpi dotychczasowy MSR 17.
Prowadząc wymianę handlową z kontrahentami z Unii Europejskiej, podmioty krajowe są zobligowane do wykonania dodatkowych procedur. Przed zawarciem pierwszej wewnątrzwspólnotowej transakcji podatnik ma na przykład obowiązek zarejestrowania się jako podatnik VAT-UE. Dokonuje tego poprzez złożenie formularza VAT-R lub samą jego aktualizację, uzyskując prawo do posługiwania się numerem VAT-UE, na który składa się jego NIP poprzedzony literami PL.
Samo zarejestrowanie się przedsiębiorcy jako podatnika VAT-UE nie jest jednak wystarczające, aby dopełnić wszystkich formalności. Organy podatkowe nałożyły na podmioty dokonujące wymiany wewnątrzwspólnotowej obowiązek okresowego składania informacji o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach, potocznie zwanej deklaracją VAT-UE. Czy jednak wszystkie transakcje między podmiotami z krajów członkowskich podlegają uzwględnieniu w deklaracji? Otóż nie do końca
