Sprawozdanie finansowe - strona 3

Problem rozliczania kosztów w czasie wiąże się z tym, że nie każdy koszt może być ujęty jednorazowo w księgach. Dodatkowy kłopot sprawiać mogą różnice pomiędzy pojęciami takimi jak: koszt, nakład czy wydatek.

W rzeczywistości gospodarczej nie jest tak prosto jak w podręcznikach akademickich pisano, no ale też tym się różni teoria od praktyki. Szczególnie widać to w naszym kraju, w którym młodzi absolwenci szkół ekonomicznych często boleśnie zderzają się z biznesową rzeczywistością. Taki kubeł zimny wody spada na nich przy okazji samodzielnej próby księgowania, rozliczania podatków, sporządzenia sprawozdania finansowego czy przeprowadzenia audytu. Tak już jest i nic na to się nie poradzi – przynajmniej dopóki w system szkolnictwa nie zostaną wdrożone programy praktyk, szkoleń opartych na case study a zajęcia nie będą prowadzone przez praktyków.

Jeszcze kilka lat temu audyt był traktowany jako zło konieczne i kolejny obowiązek do spełnienia. Teraz biegli rewidenci coraz częściej uważani są za doradców, którzy swoją wiedzą i doświadczeniem mogą wpierać działalność spółki.

Badanie sprawozdań finansowych przez niezależnego biegłego rewidenta stanowi coraz ważniejszy element komunikacji pomiędzy badanymi jednostkami i ich inwestorami oraz pełni znaczącą funkcję w budowaniu poczucia bezpieczeństwa u udziałowców, akcjonariuszy i wszystkich pozostałych zewnętrznych podmiotów, zainteresowanych kondycją przedsiębiorstwa.

Przełom roku to czas inwentaryzacji i zamykania ksiąg rachunkowych, do którego warto się sumiennie przygotować. Jeśli jesteś w trakcie zamykania roku obrotowego, zapoznaj się z poniższym zestawieniem i sprawdź, czy wypełniłeś wszystkie wymagane prawem obowiązki.

Przeprowadzenie inwentaryzacji składników majątkowych to obowiązek wynikający z ustawy o rachunkowości. Zgodnie z jej zapisami jednostki są zobowiązane do przeprowadzenia na ostatni dzień roku obrotowego inwentaryzacji drogą spisu ilości z natury, wyceny tych ilości, porównania wartości z danymi ksiąg rachunkowych oraz wyjaśnienia i rozliczenia ewentualnych różnic, drogą otrzymania od banków i uzyskania od kontrahentów potwierdzeń prawidłowości wykazanego w księgach rachunkowych jednostek stanu tych aktywów oraz wyjaśnienia i rozliczenia ewentualnych różnic oraz drogą porównania danych ksiąg rachunkowych z odpowiednimi dokumentami i weryfikacji wartości tych składników.

Podczas badania sprawozdań finansowych za rok 2014 odniosłam wrażenie, że wprowadzenie Krajowego Standardu Rachunkowości nr 9 „Sprawozdanie z działalności” (dalej KSR 9) niewiele zmieniło w zakresie jakości sporządzanych sprawozdań z działalności. Nadal zdarza się, że sprawozdanie z działalności napisane jest na jednej stronie arkusza A4, opiera się tylko na dwuletnich danych finansowych lub informacjach przekopiowanych wprost ze sprawozdania finansowego, ewentualnie opatrzonych komentarzami „nastąpił wzrost/spadek o tyle i tyle”, bez jakichkolwiek bardziej szczegółowych wyjaśnień, co było przyczyną zanotowanych zmian. Oczywiście nie chodzi mi o to, żeby w sprawozdaniu z działalności ujawniać od razu tajemnice handlowe przedsiębiorstwa, ale oczekiwałabym po nim bardziej kompleksowych informacji, pozwalających wyrobić sobie zdanie o faktycznej kondycji przedsiębiorstwa.

Poza kwestiami dotyczącymi niewłaściwej prezentacji w bilansie oraz rachunku zysków i strat nierzadko spotyka się niedociągnięcia w kwestii rachunku przepływów pieniężnych, który jest istotnym punktem wyjścia dla analizy stopnia płynności finansowej jednostki oraz przepływu środków w przedsiębiorstwie. Zaniedbania zdarzają się również w odniesieniu do informacji dodatkowej do sprawozdania finansowego, gdzie najczęstszym błędem jest brak stosownych ujawnień, w tym dotyczących zdarzeń gospodarczych, które w danym okresie nie mają swojego przełożenia na księgi rachunkowe, ale mogą mieć istotny wpływ w przyszłości.

Art. 79 pkt. 4 Ustawy o rachunkowości wskazuje, że ten kto wbrew przepisom ustawy nie składa sprawozdania finansowego lub sprawozdania z działalności we właściwym rejestrze sądowym dokonuje przestępstwa, co skutkuje odpowiedzialnością karną: grzywną albo karą ograniczenia wolności. Sankcje za niezłożenie sprawozdania finansowego wynikają też z Kodeksu karnego skarbowego.

Błąd w sprawozdaniu finansowym może przytrafić się każdej jednostce gospodarczej. Często zostaje on wykryty dopiero po podpisaniu, a nawet zatwierdzeniu sprawozdania finansowego. Zgodnie z Krajowym Standardem Rachunkowości nr 7, wszystkie podmioty mają obowiązek korygowania wykrytych błędów, bez względu na to czy dotyczą one bieżącego roku obrotowego, czy też lat poprzednich.