Ordynacja podatkowa - strona 2

W jednym z odcinków naszego cyklu „Sądy po stronie podatników, czyli przegląd historii prawdziwych” pisaliśmy o instrumentalnym wszczynaniu postępowań karnych-skarbowych przez organy podatkowe. Postępowania takie fiskus wykorzystuje, aby zapobiec przedawnianiu się zobowiązań podatkowych. Dzisiaj sięgniemy do źródła problemu, czyli opowiemy o tym, dlaczego organy podatkowe w ogóle muszą w ten sposób zapobiegać przedawnieniu. Oto słów kilka o przewlekaniu spraw podatkowych.

Polski Ład wprowadził wiele zmian w przepisach podatkowych – jedną z nich było wprowadzenie tzw. „podatku minimalnego”. Przepisy regulujące nową daninę miały wejść w życie z początkiem 2022 r., jednakże, z uwagi na negatywne skutki sytuacji pandemicznej oraz wybuch wojny w Ukrainie, ustawodawca zdecydował się zawiesić ich stosowanie od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2023 r.

Wraz z rozwojem technologii, w biurach rachunkowych stopniowo zaczęliśmy przyzwyczajać się do komunikacji drogą mailową, dostarczania dokumentów w formie skanów i większej swobody w kontaktach z pracownikami urzędów skarbowych. Pandemia, która przełożyła się na popularyzację pracy zdalnej, przyczyniła się również wydatnie do uproszczenia wymiany informacji między księgowymi a urzędnikami. Czy to jednak oznacza, że cyfryzacja wystarczy, aby rozwiązać wszystkie związane z prowadzeniem rachunków problemy?

W dniu 10 kwietnia 2018 na stronie internetowej Rządowego Centrum Legislacji opublikowany został projekt nowelizacji Ordynacji podatkowej wprowadzający instytucję tzw. „wniosku grupowego” o wydanie interpretacji indywidualnej. Zakres nowych regulacji jest znaczący, zarówno w kontekście wniosków składanych przez podatników w przyszłości, jak też (niestety) w przeszłości. Stopień skomplikowania regulacji i ich klarowność pozostawia równocześnie wiele do życzenia, więc należy się na ich kanwie spodziewać w przyszłości licznych sporów z organami podatkowymi.

Po raz kolejny sąd administracyjny, odwołując się do zasady in dubio pro tributario, wydał rozstrzygnięcie na korzyść podatnika. W sprawie podatkowej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, dnia 29 listopada 2017 r. zapadł wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) o sygn. akt II FSK 3280/15. Sąd stanął na stanowisku, iż w postępowaniu powstały wątpliwości związane z procesem wykładni przepisów prawa podatkowego, których nie dało się usunąć z zastosowaniem podstawowych metod wykładni. Tak też, NSA uznał za zasadne odwołanie się do zasady in dubio pro tributario i przyjął rozstrzygnięcie korzystne dla podatnika.

28 grudnia ubiegłego roku Prezydent podpisał ustawę o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego przedsiębiorców (Dz.U. z 2016 r. poz. 2255; dalej: „Ustawa nowelizująca”). Ustawa nowelizująca wprowadza zmiany w szeregu aktów prawnych, m.in. w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613; ze zm.; dalej: „Ordynacja podatkowa”), ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1047; ze zm.; dalej: „ustawa o rachunkowości”) oraz ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2180; ze zm.; zwana dalej: „ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym”). Zmiany w wyżej wymienionych ustawach weszły w życie z dniem 1 stycznia 2017 r.  

Dnia 5 sierpnia 2015 roku Prezydent Bronisław Komorowski podpisał ustawę o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, której był pomysłodawcą. Ustawa ta wprowadza przede wszystkim dwie istotne zmiany – powołuje do życia zasadę in dubio pro tributario (rozstrzyganie wątpliwości na korzyść podatnika), a także uchyla uciążliwy obowiązek korekty kosztów z tytułu nieuregulowanych zobowiązań. W poniższym Tax Alercie pokrótce przedstawimy Państwu zakres oraz najważniejsze skutki wprowadzonej nowelizacji.