informacja podatkowa

Operator platformy cyfrowej, aby wywiązać się z narzuconego przez unijną dyrektywę DAC7 obowiązku raportowego, musi zgromadzić szereg danych na temat działających w udostępnianym przez niego środowisku sprzedawców. Najczęściej, aby zdobyć takie informacje, musi zwrócić się z prośbą o ich udostępnienie do samych sprzedawców. W obrocie gospodarczym mogą się jednak zdarzyć sytuacje, w których operator platformy nie będzie w stanie – z różnych powodów – uzyskać wszystkich danych. Co taki podmiot powinien w tym przypadku zrobić, aby uniknąć problemów? Czy przepisy projektu polskiej ustawy oferują w tym zakresie jakieś rozwiązania? 

Unijna dyrektywa DAC7 to kolejny sposób na to, aby organy podatkowe państw należących do UE mogły skuteczniej weryfikować poprawność rozliczeń podatników. I – niestety – jak to zwykle przy uszczelnianiu systemu podatkowego bywa, nowe przepisy wprowadzają dość duże zamieszanie, zwiększając zakres obowiązków sprawozdawczych części podatników. Oto najważniejsze informacje na temat tego, jak ma wyglądać raportowane według dyrektywy DAC7.

Mandatory Disclosure Rules (MDR) to przepisy zobowiązujące podatników do raportowania do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej schematów podatkowych. Jako że pod pojęciem tym kryje się szeroki zakres działań i czynności wykonywanych przez podatników (a polskie regulacje przewidują większą liczbę obowiązków niż międzynarodowa dyrektywa DAC6), przedsiębiorcy powinni dobrze zapoznać się z ich zasadami i regularnie analizować zarówno zagraniczne jak i krajowe transakcje. Co zatem warto wiedzieć o MDR i DAC6 w Polsce?

Konieczność złożenia formularza ORD-U – czyli rocznej informacji o umowach zawartych z nierezydentami w rozumieniu Prawa dewizowego – to obowiązek, o którym przedsiębiorcy i księgowi bardzo często zapominają, narażając firmę na grzywnę. Co gorsza, czasu na przekazanie informacji do urzędu skarbowego jest naprawdę mało. Dla większości podatników termin składania formularza ORD-U za 2022 r. mija 31 marca 2023 r.