Leasing

W naszych artykułach na temat leasingu pisaliśmy już o klasyfikowaniu umów leasingu w ujęciu bilansowym i ustalaniu okresu ekonomicznej użyteczności przedmiotu leasingu oraz zobrazowaliśmy na kilku przykładach, jak należy interpretować przepisy w tym zakresie, aby nasz szacunek był jak najbardziej racjonalny. W tym wpisie przyjrzymy się kwestii dyskontowania przepływów pieniężnych związanych z umową leasingu i odniesieniu tych przepływów do wartości rynkowej przedmiotu leasingu.

Przepisy prawa bilansowego wskazują, że jeżeli umowa leasingu została zawarta na okres, który przekracza ¾ przewidywanego okresu ekonomicznej użyteczności przedmiotu leasingu, to mamy do czynienia z umową leasingu finansowego, którą należy ujawnić w bilansie. W jaki sposób przedsiębiorca może sprawdzić, czy podpisana przez niego umowa spełnia ten wymóg i musi ją w związku z tym odpowiednio ująć w księgach?

Leasing jest szczególną formą finansowania działalności – dzięki niej firmy nie muszą nabywać aktywów, aby z nich korzystać. Rosnąca popularność leasingu spowodowała, że wielu przedsiębiorców rozważa wady i zalety tego typu finansowania, także w kontekście kosztów podatkowych. Bardzo ważną, lecz często pomijaną kwestią jest jednak właściwe rozpoznanie formy leasingu w ujęciu bilansowym. Na co powinniśmy w takim wypadku zwrócić uwagę?

W ostatnim roku poświęciliśmy na łamach naszego bloga sporo miejsca nowemu standardowi MSSF 16, który istotnie zmienia koncepcję rozpatrywania umów pod kątem konieczności ujawnienia transakcji w bilansie leasingobiorcy. Kontynuujemy temat, odpowiadając na kolejny zestaw najczęściej pojawiających się pytań, związanych z tym standardem.

Od dłuższego czasu dostrzegamy wzmożoną aktywność wśród podmiotów w zakresie zapytań dotyczących zagadnienia leasingu, jak również analizy umów, jakie podpisały na korzystanie z określonych aktywów: czy to w postaci leasingu, czy też dzierżawy/najmu.