NSA

Niewielu podatników zdaje sobie sprawę z tego, że przepisy procesowe – czyli przepisy dotyczące tego, w jaki sposób powinny być prowadzone czynności sprawdzające, kontrola podatkowa i celno-skarbowa oraz postępowanie podatkowe – są tak samo istotne, jak przepisy materialne – czyli te, zgodnie z którymi podatnik musi sporządzać swoje rozliczenia.

Na początku pandemii rząd i samorządy podjęły wiele działań mających na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się koronawirusa COVID-19. Podjęte decyzje miały wpływ na działanie instytucji państwowych oraz na rozpatrywanie spraw obywateli. W ramach tzw. ustawy covidowej (i szeregu jej późniejszych nowelizacji) doszło do zawieszenia biegu niektórych terminów przewidzianych przepisami prawa administracyjnego. Przepis ten, choć obowiązywał zaledwie kilka miesięcy, wzbudził wiele wątpliwości. Jedną z nich rozwiał niedawno Naczelny Sąd Administracyjny.

Na gruncie podatku VAT wiele sporów i wątpliwości budzi zagadnienie tzw. stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Posiadanie takiego stałego miejsca ma niebagatelne znaczenie, gdyż wpływa ono na określenie miejsca świadczenia usług, a w konsekwencji także kraju, w którym świadczenia podlegają opodatkowaniu VAT.

Sprzedaż mieszkania a podatki - do zwolnienia z PIT z reguły wystarczy notariusz. Komentarz Piotra LISSA dla INTERIA.PL

Komentarz Piotra LISSA dla Dziennika Gazeta Prawna

15 maja 2017 roku NSA w poszerzonym składzie 7 sędziów orzekł, iż w stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2017 roku płatnicy powinni byli pobierać podatek u źródła od wynagrodzenia wypłacanego zagranicznym podmiotom świadczącym poza terytorium Polski usługi niematerialne określone w art. 21 ust. 1 UPDOP. Jest to niewątpliwie niekorzystne i kontrowersyjne rozstrzygnięcie, które zapewni organom podatkowym dodatkowy argument pozwalający na zakwestionowanie prawidłowości dokonywanych dotychczas rozliczeń przez polskich płatników.