Z punktu widzenia inwestorów, startupy to przedsięwzięcia dosyć wysokiego ryzyka o małej płynności. W związku z powyższym, wycena startupu to spore wyzwanie.
Z punktu widzenia inwestorów, startupy to przedsięwzięcia dosyć wysokiego ryzyka o małej płynności. W związku z powyższym, wycena startupu to spore wyzwanie.
W poprzednim artykule skupiłem się na wycenie aktywów wg fair value w dobie recesji gospodarczej, niepewności co do przyszłości spółek czy ograniczonej wymiany informacji w kontekście założeń MSSF 13. A co z innymi aktywami i ich wyceną, do której MSSF 13 nie ma zastosowania? Wbrew pozorom jest ich całkiem sporo.
W ostatnim czasie wiele miejsca na blogu poświęciliśmy instrumentom finansowym: ich definicji, klasyfikacji, wycenie, utracie wartości, itp. Ponieważ temat ten nie traci na aktualności, już niebawem opublikujemy w formie Q&A najczęściej zadawane pytania i wyjaśnimy wciąż nurtujące naszych czytelników kwestie z zakresu problematyki instrumentów finansowych.
Dzisiaj natomiast, po trosze w związku z funkcjonowaniem w stanie epidemii, a po części kontynuując wątek o utracie wartości aktywów (należności), postanowiłem wziąć pod lupę temat wyceny składników bilansowych wg fair value.
W pierwszej części dotyczącej problematyki relokacji pracownika opisaliśmy zagadnienie rezydencji podatkowej. Nadszedł więc czas na poruszenie kolejnej ważnej kwestii – sposobu opodatkowania pracy najemnej według umów międzynarodowych. Umowy te mają na celu zapobiegnięcie podwójnemu opodatkowaniu tego samego dochodu, czyli m.in. zapewnienie, że dochód z pracy świadczonej za granicą nie zostanie opodatkowany w dwóch krajach (czyli kraju, w którym praca jest świadczona oraz w kraju rezydencji podatkowej pracownika).