Przypomnijmy, że od 1 stycznia tego roku istnieje nowa możliwość odnośnie podpisywania sprawozdań finansowych oraz sprawozdań z działalności. Jeśli jednostką sporządzającą wymienione sprawozdania kieruje organ wieloosobowy wystarczy, że sprawozdanie podpisze tylko jeden z jego członków, a pozostali, zamiast podpisów, złożą oświadczenia, że sprawozdanie spełnia wymogi ustawy.
Wielu przedsiębiorców, rozpoczynając swoją przygodę z prowadzeniem działalności gospodarczej, zaczyna od najprostszej formy, czyli jednoosobowej działalności gospodarczej. Wynika to z jej małego stopnia skomplikowania, niskich kosztów założenia, stosunkowo niewielu formalności, niskich kosztów i szybkiego procesu rejestracji. Jednakże wraz z rozwojem działalności, inne formy prowadzenia biznesu mogą okazać się bardziej korzystne.
Ministerstwo Finansów, Forum Cen Transferowych oraz Dyrektor Krajowej informacji Skarbowej w wielu dokumentach próbują dokonywać wykładni przepisów dotyczących transakcji z tzw. rajami podatkowymi. Niestety, nie zawsze wyjaśnienia, które otrzymujemy, są po myśli podatników. W interpretacji indywidualnej z 11 stycznia 2022 r. Dyrektor KIS zaprezentował niekorzystne dla podatników stanowisko w sprawie tzw. transakcji rajowych. Jak może to wpłynąć na podmioty realizujące pośrednie transakcje rajowe?
Jak już wskazywaliśmy w naszych wcześniejszych wpisach – w związku z wprowadzeniem w 2020 r. stanu epidemii koronawirusa, w życie weszły również przepisy ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (tzw. specustawa). Wśród ww. regulacji znalazła się także możliwość zlecenia pracownikowi przez pracodawcę wykonywania pracy zdalnej. Możliwość ta obejmuje wprawdzie jedynie okres obowiązywania stanu epidemii, stanu zagrożenia epidemicznego oraz okres 3 miesięcy po ich odwołaniu. Należy jednak mieć na uwadze, że praca w trybie zdalnym może być wykonywana również po upływie ww. okresów, chociażby na podstawie przepisów Kodeksu pracy (w ramach tzw. telepracy).
Niewielu podatników zdaje sobie sprawę z tego, że przepisy procesowe – czyli przepisy dotyczące tego, w jaki sposób powinny być prowadzone czynności sprawdzające, kontrola podatkowa i celno-skarbowa oraz postępowanie podatkowe – są tak samo istotne, jak przepisy materialne – czyli te, zgodnie z którymi podatnik musi sporządzać swoje rozliczenia.
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał 7 kwietnia 2022 r. wyrok w sprawie rumuńskiej spółki Berlin Chemie A. Menarini SRL przy udziale niemieckiej spółki-matki Berlin Chemie AG (sygn. C-333/20), który to wyrok może mieć spore znaczenie dla prawidłowego rozumienia pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na gruncie podatku od towarów i usług (ang. FE – fixed establishment).
W ostatnim czasie coraz większe zainteresowanie organów podatkowych budzi kwestia powstawania na terytorium Polski zakładów podatkowych zagranicznych przedsiębiorstw. Zagadnienie zagranicznego zakładu zwraca na siebie uwagę fiskusa, gdyż rzutuje na miejsce opodatkowania dochodów danego przedsiębiorstwa.
Obowiązujący do końca 2021 r. art. 15e limitował prawo podatników do zaliczenia w poczet kosztów podatkowych wydatków na usługi niematerialne nabywane od podmiotów powiązanych. Przepis ten był przyczyną licznych wątpliwości i – jak się okazuje – nie rozwiało ich nawet jego uchylenie…
W 2021 r. wśród spoczywających na podatnikach obowiązków sprawozdawczo-informacyjnych za rok podatkowy kończący się 31 grudnia 2020 r. znajdowało się raportowanie dotyczące umów zawartych z nierezydentami w rozumieniu przepisów prawa dewizowego (formularz ORD-U) oraz raportowanie związane z transakcjami z podmiotami powiązanymi lub kontrahentami z rajów podatkowych (formularz TPR). Obowiązek złożenia informacji ORD-U upłynął 31 marca 2021 r., a informacji TPR – 31 grudnia 2021 r.
Na początku pandemii rząd i samorządy podjęły wiele działań mających na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się koronawirusa COVID-19. Podjęte decyzje miały wpływ na działanie instytucji państwowych oraz na rozpatrywanie spraw obywateli. W ramach tzw. ustawy covidowej (i szeregu jej późniejszych nowelizacji) doszło do zawieszenia biegu niektórych terminów przewidzianych przepisami prawa administracyjnego. Przepis ten, choć obowiązywał zaledwie kilka miesięcy, wzbudził wiele wątpliwości. Jedną z nich rozwiał niedawno Naczelny Sąd Administracyjny.
